وقتی صحبت از انتخاب یک پایگاه داده می شود، بزرگترین تصمیم، انتخاب ساختار داده رابطه ای (SQL) یا غیر رابطه ای (NoSQL) است.
در حالی که هر دو پایگاه داده گزینه های قابل اجرا هستند، هنوز تفاوت های کلیدی خاصی بین این دو وجود دارد که کاربران هنگام تصمیم گیری
باید آن را در نظر داشته باشند.
برای اینکه با تفاوت های SQL و NoSQL بهتر آشنا شوید باید تعریف هر یک از آن ها را بدانید. SQL مخفف عبارت Structures Query Language است
که معنای زبان ساختار یافته کوئری را می دهد. همان طور که از معنای این عبارت مشخص است، اس کیو ال یک پایگاه داده نیست و در واقع زبانی است
که می توان با استفاده از آن با پایگاه های داده SQL تعامل داشت.
از طریق این زبان امکان ارتباط با سیستم های مدیریت پایگاه داده رابطه ای یا Relation Database Management Systems وجود دارد.
دو مشخصه اصلی این پایگاه ها در زیر آورده شده اند :
این پایگاه داده رفتاری خلاف SQL دارد؛ زیرا ساختار مشخصی برای آن وجود ندارد و در نتیجه رابطه ای بین داده ها نیست.
در پایگاه های داده NOSQL، جمع داده ها به صورت Collection انجام می شود و نام ردیف ها، Document است.
همچنین امکان قرار دادن داده های با ساختار کاملا متفاوت در یک collection وجود دارد. به دلیل این که رابطه ای بین داده ها وجود ندارد،
دیگر جدول ها به یکدیگر متصل نمی شوند؛ زیرا هر کدام از Ducument ها تمام اطلاعات را در بر خواهند داشت. از عیب های این روش، تکرار داده ها در جدول هاست.
برای مثال ممکن است ما مقداری را در یک کالکشن تغییر دهیم، اما یادمان نباشد در کالکشن دیگر آن را تغییر دهیم. از مزیت های NOSQL این است
که دیگر نیازی به استفاده از دستورات پیچیده JOIN نیست؛ زیرا همه داده ها در یک قسمت قرار می گیرند.
هدف SQL و NoSQL ذخیره سازی داده هاست، اما روش این کار متفاوت است. از مهم ترین تفاوت های SQL و NoSQL عبارت اند از :
پایگاه داده های SQL در درجه اول پایگاه های داده رابطه ای (RDBMS) نامیده می شوند.
در حالی که پایگاه های داده NoSQL در درجه اول پایگاه های داده غیر رابطه ای یا توزیع شده نامیده می شوند.
پایگاه داده های SQL زبان پرس و جوی ساخت یافته مبتنی بر داده (SQL) را تعریف و دستکاری می کنند.
دیدن این زبان از یک طرف بسیار قدرتمند است. SQL یکی از همه کاره ترین و پرکاربردترین گزینه های موجود است که آن را به یک انتخاب ایمن تبدیل می کند،
به خصوص برای پرس و جوهای پیچیده بزرگ. اما از طرف دیگر، می تواند محدود کننده باشد. SQL شما را ملزم به استفاده از طرحواره های از پیش تعریف شده
برای تعیین ساختار داده های خود قبل از کار با آن می کند. همچنین، تمام داده های شما باید از یک ساختار پیروی کنند.
این می تواند نیاز به آماده سازی اولیه قابل توجهی داشته باشد که به این معنی است که تغییر در ساختار برای کل سیستم شما هم دشوار و هم مخل خواهد بود.
پایگاه داده NoSQL دارای یک طرح واره پویا برای داده های بدون ساختار است. دادهها به روشهای مختلفی ذخیره میشوند، به این معنی که میتوان آنها
را سند محور، ستونمحور، مبتنی بر نمودار یا بهعنوان یک ذخیرهسازی با ارزش کلید سازماندهی کرد.
این انعطافپذیری به این معنی است که اسناد را میتوان بدون داشتن ساختار تعریفشده در ابتدا ایجاد کرد.
همچنین هر سند می تواند ساختار منحصر به فرد خود را داشته باشد. نحو از پایگاه داده به پایگاه داده متفاوت است، و شما می توانید فیلدها را در حین حرکت اضافه کنید.
تقریباً در همه شرایط پایگاه داده های SQL به صورت عمودی مقیاس پذیر هستند.
این بدان معناست که می توانید با افزایش مواردی مانند RAM، CPU یا SSD، بار روی یک سرور را افزایش دهید.
اما از طرف دیگر پایگاه های داده NoSQL به صورت افقی مقیاس پذیر هستند. این به این معنی است که با اشتراک گذاری یا اضافه کردن
سرورهای بیشتر در پایگاه داده NoSQL، ترافیک بیشتری را مدیریت می کنید. این شبیه به افزودن طبقات بیشتر به همان ساختمان در مقابل افزودن
ساختمان های بیشتر به محله است. بنابراین NoSQL میتواند در نهایت بزرگتر و قدرتمندتر شود و این پایگاههای داده را به انتخاب
ارجح برای مجموعههای داده بزرگ یا همیشه در حال تغییر تبدیل کند.
پایگاههای داده SQL مبتنی بر جدول هستند، از سوی دیگر پایگاههای داده NoSQL یا جفتهای کلید-مقدار، پایگاههای داده مبتنی بر سند،
پایگاههای داده گراف یا فروشگاههای ستون گسترده هستند. این باعث میشود پایگاههای داده SQL رابطهای گزینه بهتری برای برنامههایی باشد
که به تراکنشهای چند ردیفی مانند سیستم حسابداری یا سیستمهای قدیمی که برای ساختار رابطهای ساخته شدهاند، نیاز دارند.
اکثر دیتابیس های SQL از پشتیبانی خوبی برخوردار هستند و خیلی از توسعه دهندگان مدت هاست که از آن استفاده می کنند.
همچنین افراد زیادی در زمینه SQL تخصص دارند. فناوری NoSQL تقریباً جدید است و برخی از دیتابیس های آن به پشتیبانی جامعه نیاز دارند.
از طرفی NoSQL متخصصان محدودی دارد.
SQL انتخاب خوبی برای کار با داده های مرتبط است.
پایگاه داده های رابطه ای کارآمد، انعطاف پذیر و به راحتی توسط هر برنامه ای قابل دسترسی هستند.
یکی از مزایای پایگاه داده رابطه ای این است که وقتی یک کاربر یک رکورد خاص را به روز می کند، هر نمونه از پایگاه داده به طور خودکار تازه می شود و
آن اطلاعات در زمان واقعی ارائه می شود.
SQL و یک پایگاه داده رابطهای مدیریت مقدار زیادی از اطلاعات را آسان میکند، در صورت لزوم مقیاسبندی میکند و امکان دسترسی انعطافپذیر به دادهها را فراهم میکند
اکثر شرکت های بزرگ فناوری از SQL از جمله Uber، Netflix و Airbnb استفاده می کنند. حتی شرکت های بزرگی مانند گوگل، فیس بوک و آمازون که سیستم
های پایگاه داده خود را می سازند، از SQL برای پرس و جو و تجزیه و تحلیل داده ها استفاده می کنند.
در حالی که SQL برای اطمینان از اعتبار داده ها ارزش گذاری می شود، NoSQL زمانی خوب است که سرعت دسترسی به داده های بزرگ مهم تر است.
همچنین زمانی که یک شرکت به دلیل تغییر الزامات نیاز به مقیاسپذیری دارد، انتخاب خوبی است. NoSQL آسان برای استفاده، انعطاف پذیر است و عملکرد بالا ارائه می دهد.
NoSQL همچنین زمانی که مقادیر زیادی مجموعه داده (یا دائماً در حال تغییر) وجود دارد یا هنگام کار با مدلهای داده انعطافپذیر یا نیازهایی که
در یک مدل رابطهای قرار نمیگیرند، انتخاب خوبی است.
مقیاس پذیری یکی از مزایای قابل توجه پایگاه های داده NoSQL است. برخلاف SQL، شاردینگ داخلی و الزامات در دسترس بودن بالا اجازه مقیاس افقی را میدهد.
شرکتهای بزرگ دیگری که از سیستمهای NoSQL استفاده میکنند زیرا به حجم زیادی از دادهها وابسته هستند که برای پایگاه داده رابطهای مناسب نیستند،
آمازون، گوگل و نتفلیکس هستند.
به طور کلی، هرچه مجموعه داده گسترده تر باشد، احتمال اینکه NoSQL انتخاب بهتری باشد بیشتر است.
